As mellores lendas, tradicións, mitos e hitoria da nosa cultura.
Galiza recupera ritos e ponlles nome: Samaín, a súa relación cos mortos. En moitas vilas veciñas e veciños reaccionan diante da imposición católica e dos intentos de colonización culturais anglosaxóns revitalizando unha celebración pagá de comuñón cos devanceiros.
A décimo quinta edición do Encontro de Embarcacións Tradicionais que se celebra en Moaña ficou suspendida pola situación sanitaria. Os barcos non poderán lucir no mar até que amaine o temporal da Covid. Este é un breve resumo da riqueza da cultura mariñeira que se ía exhibir en Moaña. Exclusivo
Galiza e Arxentina son dous pobos unidos pola historia. En concreto, pola emigración que levou a milleiros de galegas e galegos a buscar a vida neste país. Esta presenza masiva fixo que alí tiveran lugar algúns dos fitos máis importantes da nosa historia no século XX.
Versos clásicos dunha noite que é unha arela de comuñón coa terra e unha promesa de felicidade. Unha festa que é, ante todo, un fito que ordena o tempo. Aquí tes cincuenta cantigas e rimas para o san Xoán.
A noite de San Xoán é unha noite máxica que conta con multitude de ritos asociados ao lume e á auga e na que as ondas do mar, as fontes milagreiras, as cacharelas e as plantas, cobran unhas propiedades curadoras.
Un dos ritos máis populares da noite de San Xoán é o que xira arredor das herbas de San Xoán. Debes saír nos días previos ou no propio día a apañar as herbas para elaborar o coñecido cacho de San Xoán.
A Rianxeira é unha das cancións máis representativas do noso país, convertido nun himno popular que todo o mundo cantou algunha vez. Descubre a historia da que foi orixinalmente unha homenaxe a Castelao.
No 1989 foille dedicado o Día das Letras Galegas a Celso Emilio Ferreiro. Escritor, político e un dos máximos exponentes da poesía social no noso idioma. Coñece o seu fantástico poema “Deitado Frente ao Mar”. Cal é o teu preferido?
Hai unha expresión popular moi estendida na nosa xeografía e, en concreto no sur do País, esta é “a chorar a Cangas”. Adoitamos empregala para recriminar ao noso interlocutor por “choromicas”.
